In Het Parool bespreekt Dieuwertje Mertens Huishoudboekje van de verborgen dingen:
‘Door de bundel heen staat onderaan de pagina een gesprek met Tata Steel over verdriet en vervuiling. De teksten zijn afwisselend afkomstig van de dichter en van AI. Het levert een vervreemdende en poëtische samenzang op, maar ergens in deze ordening van de dichter krijgen de raadselachtige zinnen hun eigen betekenis. Van der Graaff betuigt zich een dichter door wie je je steeds opnieuw kunt laten verrassen.’
